کد مطلب:315502 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170
اعلان جنگ
معاویه رسما از بیعت با امام سرباز زد و اعلان جنگ كرد. در حالی كه می دانست با برادر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وصی، باب مدینه ی علم حضرت و كسی كه منزلتش نزد پیامبر همچون منزلت هارون نزد موسی است، می جنگید. او با امیرالمؤمنین به جنگ برخاست همانطور كه پدرش ابوسفیان با پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) جنگ كرد. سپاهیان معاویه كه راه جنگ با حضرت را پیش گرفته بودند، از عناصر ذیل تشكیل می شدند:
الف - سفلگان: بی سرو پاها، بی خردان ملتها هستند و مانند چهارپایان - و حتی بدتر - در هر زمانی مورد استفاده و بهره گیری حكومت قرار می گیرند تا اهدافش را برآورده سازند و سرهای خود را بر باد می دهند تا پایه های حكومت استوار گردد. اكثریت قاطع سپاهیان معاویه همین افراد فریب خورده بودند كه حق را از باطل تشخیص نمی دادند و تبلیغات، آنان را به هر رنگی كه می خواست درمی آورد. معاویه از آنان پلی ساخت، تا به مقصد شریرانه ی خود دست یابد.
ب - منافقان: منافقان به زبان، اسلام آورده و كفر و دشمنی با اسلام را در دل خود پنهان كرده بودند و شبانه روز به فتنه انگیزی و توطئه چینی علیه اسلام مشغول بودند، اسلام و مسلمانان بشدت از دست این تیره، رنج و محنت كشیدند؛ زیرا آنان همیشه كانون خطر علیه مسلمانان و اسلام بودند. سران و پیش كسوتان منافقان مانند مغیرة بن شعبه، عمرو بن عاص، مروان بن حكم و دیگر باغیان كه هماره مترصد فرصتی مناسب برای نابودی اسلام و كندن ریشه های آن بودند، به لشكر معاویه ملحق شدند و به معاویه كه بزرگترین دشمن اسلام به شمار می رفت، پیوستند و او را یاری كردند و همراه سپاهش به جنگ
[ صفحه 84]
برادر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و بزرگترین مدافع اسلام شتافتند. تمام منافقینی كه با پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) جنگیده بودند، به معاویه ملحق شدند و از یاران و اعضای حزب او گشتند و برای جنگ با امیرالمؤمنین (علیه السلام) همدست شدند.
ج - سودپرستان: سودپرستان؛ یعنی كسانی كه امتیازات و منافع نامشروع خود را در حكومت امام - پیشاهنگ عدالت انسانی - از دست داده بودند، بخش دیگری از سپاهیان معاویه بودند. در رأس این قشر، كارگزاران، كارمندان و حكام دوران عثمان بودند كه امام به مجرد به دست گرفتن حكومت، معزولشان كرده بود. آنان كه منافع خود را از دست داده بودند و می ترسیدند اموال نامشروعی كه از بیت المال اختلاس كرده بودند، مصادره شود، با معاویه همگام شدند تا با حكومت عادلانه ی امام بجنگند.
اینان برخی از عناصر تشكیل دهنده ی سپاه معاویه بودند كه می رفتند تا با فرمانده ی اسلام و پیشاهنگ عدالت انسانی، پیكار كنند.
الف - سفلگان: بی سرو پاها، بی خردان ملتها هستند و مانند چهارپایان - و حتی بدتر - در هر زمانی مورد استفاده و بهره گیری حكومت قرار می گیرند تا اهدافش را برآورده سازند و سرهای خود را بر باد می دهند تا پایه های حكومت استوار گردد. اكثریت قاطع سپاهیان معاویه همین افراد فریب خورده بودند كه حق را از باطل تشخیص نمی دادند و تبلیغات، آنان را به هر رنگی كه می خواست درمی آورد. معاویه از آنان پلی ساخت، تا به مقصد شریرانه ی خود دست یابد.
ب - منافقان: منافقان به زبان، اسلام آورده و كفر و دشمنی با اسلام را در دل خود پنهان كرده بودند و شبانه روز به فتنه انگیزی و توطئه چینی علیه اسلام مشغول بودند، اسلام و مسلمانان بشدت از دست این تیره، رنج و محنت كشیدند؛ زیرا آنان همیشه كانون خطر علیه مسلمانان و اسلام بودند. سران و پیش كسوتان منافقان مانند مغیرة بن شعبه، عمرو بن عاص، مروان بن حكم و دیگر باغیان كه هماره مترصد فرصتی مناسب برای نابودی اسلام و كندن ریشه های آن بودند، به لشكر معاویه ملحق شدند و به معاویه كه بزرگترین دشمن اسلام به شمار می رفت، پیوستند و او را یاری كردند و همراه سپاهش به جنگ
[ صفحه 84]
برادر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و بزرگترین مدافع اسلام شتافتند. تمام منافقینی كه با پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) جنگیده بودند، به معاویه ملحق شدند و از یاران و اعضای حزب او گشتند و برای جنگ با امیرالمؤمنین (علیه السلام) همدست شدند.
ج - سودپرستان: سودپرستان؛ یعنی كسانی كه امتیازات و منافع نامشروع خود را در حكومت امام - پیشاهنگ عدالت انسانی - از دست داده بودند، بخش دیگری از سپاهیان معاویه بودند. در رأس این قشر، كارگزاران، كارمندان و حكام دوران عثمان بودند كه امام به مجرد به دست گرفتن حكومت، معزولشان كرده بود. آنان كه منافع خود را از دست داده بودند و می ترسیدند اموال نامشروعی كه از بیت المال اختلاس كرده بودند، مصادره شود، با معاویه همگام شدند تا با حكومت عادلانه ی امام بجنگند.
اینان برخی از عناصر تشكیل دهنده ی سپاه معاویه بودند كه می رفتند تا با فرمانده ی اسلام و پیشاهنگ عدالت انسانی، پیكار كنند.